General

มาสร้างนิสัยรักการอ่านให้ลูกๆ กันเถอะ ในยุคที่หน้าจอเข้ามาอยู่ใกล้ตัวเด็กๆ มากกว่าหนังสือ การสร้าง “นิสัยรักการอ่าน” อาจดูเป็นเรื่องยาก แต่ความจริงแล้ว พ่อแม่สามารถปลูกฝังได้ง่ายๆ เพียงใช้เวลา อ่านหนังสือให้ลูกฟัง วันละหน้า ความเล็กน้อยนี้อาจกลายเป็นก้าวสำคัญที่จะสร้างนักอ่านตัวน้อยที่เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการ ทำไมการอ่านให้ลูกฟังจึงสำคัญ การอ่านไม่ใช่เพียงการส่งต่อข้อมูลหรือเนื้อหาในหนังสือ แต่คือ “เวลาคุณภาพ” ที่พ่อแม่มอบให้ลูก ทุกครั้งที่พ่อแม่อ่านออกเสียง ลูกไม่เพียงได้ฟังเรื่องราว แต่ยังสัมผัสถึงน้ำเสียง ความอบอุ่น และความใส่ใจ สิ่งนี้ช่วยเสริมสายใยความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ ประโยชน์ที่ลูกจะได้รับจากการอ่านหนังสือ พัฒนาทักษะทางภาษา – เด็กที่ได้ฟังการอ่านอย่างสม่ำเสมอจะซึมซับคำศัพท์ น้ำเสียง และโครงสร้างประโยคได้ดีกว่า จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ – นิทานหรือเรื่องราวต่างๆ เปิดประตูสู่โลกกว้าง ช่วยให้เด็กเห็นภาพและสร้างเรื่องราวต่อยอดในหัวใจของตนเอง สมาธิและการฟัง – การฟังเรื่องราวจนจบช่วยให้เด็กมีความอดทนและสมาธิมากขึ้น ความใกล้ชิดในครอบครัว – เวลาแห่งการอ่านคือช่วงที่พ่อแม่และลูกได้หยุดจากความวุ่นวาย แล้วใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างแท้จริง ตัวอย่างเล็กๆ ที่ทำได้ทุกวัน ก่อนนอน ใช้เวลาเพียง 10 นาที อ่านนิทานสั้นๆ ให้ลูกฟัง ตอนเช้า เลือกอ่านกลอนสั้นๆ หรือบทสนุกๆ ระหว่างทานอาหารเช้า ให้ลูกเลือกหนังสือเองบ้าง […]

รู้จักตัวเองลึกขึ้นกว่าที่เคยผ่านกีฬา ในอดีต เวลาเราพูดถึง “การเรียนกีฬา” ภาพในหัวคือฝึกวิ่ง ฝึกกล้าม ซ้อมซ้ำๆ ใช้แรง ใช้กำลัง แต่ในยุคใหม่ วิธีฝึกนักกีฬาเปลี่ยนไปแล้วอย่างสิ้นเชิง! “การตัดสินใจไว” สำคัญพอๆ กับ “ความเร็วขา” ❝ นักกีฬายุคใหม่ถูกฝึกสมองให้ “ตัดสินใจแบบ Split-second” โดยใช้เกมจำลอง (Simulation) หรือ VR เพื่อฝึกการรับรู้สถานการณ์เร็วกว่าเดิม ❞ เช่น นักฟุตบอลไม่ได้ซ้อมแค่เตะ แต่ต้องฝึกมองสนามไว คิดล่วงหน้า 2–3 จังหวะ ฝึก “สมองกล้ามเนื้อ” (Neuroplasticity Training) นักกีฬาหลายประเภทเริ่มใช้ Brain Training เช่น การฝึกสมาธิ การสแกนสมอง การใช้คลื่นสมองช่วยให้เรียนรู้ท่าทางเร็วขึ้น การศึกษาใหม่พบว่า การจินตนาการว่าตัวเองกำลังเล่น สามารถกระตุ้นสมองให้สร้างเส้นทางประสาท (neural pathway) เหมือนซ้อมจริง! “วิดีโอเกม” กลายเป็นอุปกรณ์ฝึกกีฬาจริง นักกีฬาอาชีพ เช่น NBA หรือ Formula

การเรียน…มาจากใจลูกจริงหรือแค่ตามใจพ่อแม่? วิธีสังเกตว่า “ลูกอยากเรียน” หรือ “แค่ตามใจ” ✅ ลูกพูดถึงวิชานั้นด้วยความตื่นเต้น ถ้าเขาพูดถึงครู สนุกกับเรื่องที่เรียน หรือเอามาเล่าให้ฟัง แสดงว่าเขามีแรงจูงใจภายในจริง ๆ ✅ ลูกอยากไปเรียนแม้ไม่มีใครบอก ถ้าลูกรู้ตัวว่าใกล้ถึงเวลาเรียน และเตรียมตัวเองอย่างมีความสุข นั่นคือสัญญาณว่าเขาอยากไปจริง ✅ ลูกกล้าบอกว่าไม่ชอบ ถ้ารู้สึกไม่ใช่ เด็กที่ได้มีส่วนร่วมในการตัดสินใจ มักกล้าพูดเมื่อรู้สึกว่าเรียนแล้วไม่สนุก ไม่เหมาะกับตัวเอง ❌ แต่ถ้าลูกเฉย ๆ เงียบ ๆ ไม่แสดงความเห็น อาจแปลว่าเขากำลัง “ยอมตาม” มากกว่า “เลือกเอง” แล้วจะทำอย่างไร ถ้าไม่แน่ใจว่าลูกอยากเรียนจริงไหม? 🔹 เริ่มจากการ “ฟัง” ถามลูกตรง ๆ ว่า “หนูคิดยังไงกับวิชานี้?” ไม่ใช่แค่ “อยากเรียนไหม?” เพราะคำตอบอาจแค่ “ก็ได้ค่ะ” 🔹 ลองให้ลูกเลือกเองสัก 1 วิชา วิชาไหนก็ได้ที่เขาอยากลอง สนับสนุนให้เขาได้ทดลอง แล้วค่อยดูผลลัพธ์จากความรู้สึกจริง 🔹 มีเวลาว่างให้ลูกได้พัก

วัยเปลี่ยนผ่านของลูก…เราจะปลูกฝังรักการเรียนได้อย่างไร? ช่วงอายุ 9-14 ปี คือช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญของเด็ก ไม่ใช่แค่เพราะร่างกายเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น แต่ยังเป็นวัยที่เริ่มตั้งคำถามกับโลก ค้นหาตัวตน และ…บางครั้งก็เริ่มเบื่อเรียน แต่ข่าวดีคือ เด็กทุกคนมี “แรงขับภายใน” ที่อยากรู้ อยากลอง และอยากเก่งในสิ่งที่ตัวเองสนใจ เราเพียงต้อง “จุดประกายให้ถูกที่” เท่านั้นเอง 5 วิธีจุดไฟให้เด็ก “รักการเรียน” อีกครั้ง สร้างพื้นที่ปลอดภัยในการเรียนรู้ ให้เด็กรู้ว่า “ผิดได้ เรียนรู้ได้ ไม่ต้องสมบูรณ์แบบ” พ่อแม่หรือครูควรชมความพยายาม มากกว่าผลลัพธ์ เช่น “เห็นพยายามมากเลย แม่ภูมิใจนะ” “หนูคิดได้น่าสนใจมาก ลองต่อยอดดูไหม?” เชื่อมบทเรียนกับชีวิตจริง พาเขาเห็นว่าเรียนเพื่ออะไร เช่น คณิต = ใช้ซื้อของ คิดต้นทุน วิทย์ = เข้าใจร่างกาย สุขภา ภาษา = คุยกับคนต่างประเทศ ดูหนังรู้เรื่อง เปิดโอกาสให้เลือกเอง ให้เขาได้เลือกสิ่งที่เรียนเสริม เช่น คอร์สออนไลน์ กิจกรรม หรือโปรเจกต์ที่สนใจ

เรียนพิเศษ = ของจำเป็น? หรือแค่เสริมที่ไม่รู้ว่าเติมอะไรให้ลูกจริงๆ ในยุคที่พ่อแม่พร้อมทุ่มทุนเพื่ออนาคตลูก การเรียนพิเศษกลายเป็นเหมือน “ของจำเป็น” ประหนึ่งวิตามินเสริมที่ทุกบ้านต้องมี แต่คำถามคือ… เรากำลังเติมอะไรให้ลูกกันแน่? จากห้องเรียนสู่ห้องติว: เด็กวันนี้หยุดพักเมื่อไหร่? เด็กหลายคนเลิกเรียนบ่ายสาม ต่อด้วยเรียนพิเศษถึงหกโมง เย็นกลับบ้าน ทำการบ้าน แล้วนอน… ชีวิตวนลูปแบบนี้จนบางทีเราเองยังไม่ทันได้ถามลูกว่า “เหนื่อยไหม?” ความรู้ใช่ว่าจะเติมได้เรื่อยๆ แบบถังน้ำ ความเหนื่อยล้าทางอารมณ์ก็สำคัญไม่แพ้การเรียนรู้วิชาการ “เรียนเพื่อสอบ” แต่ลืม “เรียนเพื่อเข้าใจ” แม้คะแนนสอบอาจพุ่ง แต่เด็กบางคนกลับไม่เข้าใจว่าเรียนไปเพื่ออะไร การเรียนพิเศษที่เน้นโจทย์ซ้ำๆ อาจช่วยแก้ข้อสอบได้ แต่ไม่แน่เสมอไปว่าจะสร้าง “ความเข้าใจระยะยาว” ลองคิดดูว่า ถ้าเด็กทำโจทย์ได้ร้อยข้อ แต่ไม่รู้ว่าโจทย์นั้นใช้แก้ปัญหาในชีวิตจริงอย่างไร เราอาจกำลังสร้างหุ่นยนต์จำสูตร มากกว่านักคิดที่มีเหตุผล ทักษะที่โลกใหม่ต้องการ ไม่ได้มีในแบบเรียนเสมอไป การสื่อสารดี การฟังคนอื่นเป็น การทำงานเป็นทีม การตั้งคำถามที่ดี และการอยู่กับตัวเองอย่างมีสติ… ทักษะเหล่านี้คือ “soft skills” ที่ AI แย่งงานไม่ได้ และแม้จะดูเล็กน้อย แต่มันคือสิ่งที่ระบบการศึกษายังไม่ให้ความสำคัญเท่าที่ควร การเรียนพิเศษควร “พิเศษ” จริงๆ หรือไม่?

ภาษา เชื่อมโยงความสัมพันธ์ ควรค่ะ! เด็กๆ ควรเรียนรู้ภาษาในอาเซียนด้วยหลายเหตุผลที่สำคัญ ดังนี้: ✅ เหตุผลที่ควรเรียนรู้ภาษาในอาเซียน เพิ่มโอกาสในอนาคต ภาษาเป็นกุญแจสำคัญในการสื่อสารและสร้างความเข้าใจร่วมกัน เด็กที่พูดได้หลายภาษา มีโอกาสทางการศึกษาหรือการทำงานในประเทศเพื่อนบ้านมากขึ้น เตรียมพร้อมเข้าสู่ประชาคมอาเซียน ประเทศในอาเซียนมีการติดต่อกันมากขึ้น ทั้งทางเศรษฐกิจ การศึกษา และวัฒนธรรม การสื่อสารข้ามชาติจะกลายเป็นเรื่องปกติในอนาคต เรียนรู้วัฒนธรรมและความหลากหลาย การเรียนภาษา คือการเปิดประตูสู่การเข้าใจวัฒนธรรม วิถีชีวิต และมุมมองของเพื่อนบ้าน ช่วยสร้างความเคารพในความแตกต่าง ลดอคติ และส่งเสริมสันติภาพ ฝึกทักษะสมอง การเรียนหลายภาษาเสริมสร้างพัฒนาการทางสมอง ความจำ และความคิดสร้างสรรค์ ช่วยให้เด็กมีทักษะในการเรียนรู้สิ่งใหม่ได้เร็วขึ้น เชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เด็กที่พูดได้หลายภาษา มีแนวโน้มจะเป็นสะพาเชื่อมวัฒนธรรม และมีบทบาทในเวทีนานาชาติในอนาคต ภาษาในอาเซียนที่นิยมเรียนกัน เช่น: อังกฤษ (ภาษากลางในอาเซียน) มาเลย์ / อินโดนีเซีย เวียดนาม พม่า เขมร จีน (แม้ไม่ใช่อาเซียน แต่มีอิทธิพลมาก) สนใจเรียนวิชาการ ภาษา ศิลปะ ดนตรี กีฬา สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ 089-6792835